Widok na drzewa w rezerwacie

Rezerwat przyrody Ostra Góra znajduje się na południe od drogi łączącej Myślachowice z Psarami (zobacz to miejsce na mapie). W 1959 roku w celu ochrony buczyny karpackiej, porastającej szczyt wzgórza, ustanowiono częściowy rezerwat przyrody, obejmujący obszar o powierzchni 7,59 hektarów. Jest to jedyny tego rodzaju obiekt w gminie Trzebinia.

Wzgórze o wysokości 435 m n.p.m. tworzą od południa odporne na wietrzenie dolomity, zaś od północy podatne na wietrzenie wapienie, uzupełnione od północnego zachodu tzw. zlepieńcem myślachowickim. Datowane na trias środkowy skały budują okoliczne tereny w kierunku północno-wschodnim.

Ukształtowana w sposób naturalny ostra szczytowa grań została dodatkowo odsłonięta w miejscach, gdzie pozyskiwano kamień. Na terenie rezerwatu można odnaleźć ślady tej eksploatacji w postaci dawnych wyrobisk i hałd odłamków skalnych.

Skład gatunkowy występujących tu roślin odpowiada lasom regla dolnego. Można tu odnaleźć m.in.: żywiec gruczołowaty, przylaszczkę pospolitą, czworolist pospolity, fiołka leśnego, kopytnika pospolitego i dąbrówkę rozłogową. Latem z gatunków chronionych uwagę przyciągają: bluszcz pospolity, orlik pospolity, kruszczyk szerokolistny, buławnik czerwony i buławnik mieczolistny. Ponadtorosną tu pokrzyk wilcza jagoda, podagrycznik pospolity oraz szczyr trwały. W wielu miejscach znajduje się tylko gruba warstwa połamanych gałęzi i liści, będących pożywką dla szeregu gatunków niewielkich grzybów. Grzyby kapeluszowe tworzą czasem regularne koła zwane „czarcimi kręgami".

Kruszczyk szerokolistny zdjęcie makro

Kruszczyk szerokolistny

Obecnie w rezerwacie chroni się buczynę typu karpackiego, jednak w ciągu ostatnich kilkuset lat zbiorowisko roślinne pokrywające Ostrą Górę ulegało wielu zmianom. Okoliczne wapienniki opalane były drewnem i dlatego w przeszłości prowadzono tu wyrąb drzew, w wyniku czego wzgórze zostało niemal całkowicie ogołocone z lasu. Niesamowite formy pni najstarszych buków, liczących nierzadko 200 lat, świadczą o tym, że przez dłuższy czas rosły narażone na wiatr, silne nasłonecznienie i uszkodzenia powodowane przez pasące się zwierzęta jako wolno stojące drzewa. Dosyć tajemnicze ruiny znajdujące się opodal Psar, zwyczajowo nazywane „Owczarnią", mogą świadczyć o tym, że niegdyś wypasano tu zwierzęta. Potem zarzucono eksploatację wapienia i w ciągu XX wieku nastąpił proces samoistnego zalesienia Ostrej Góry.

Rezerwat - pień buka

Pnie najstarszych buków wskazują na to, że niegdyś rosły na otwartym terenie

Ze względu na piękny urozmaicony krajobraz i mnogość gniazdujących ptaków rezerwat jest szczególnie chroniony od wszelkich zagrożeń, jakie stwarza bezpośrednie sąsiedztwo siedzib ludzkich. Z tego powodu prosimy o zachowanie ostrożności  w czasie spacerów i przestrzeganie regulaminu rezerwatu Ostra Góra.

Aktualizacja: 06.11.2020 BW