bozniowa wyc

Propozycja spaceru:

Wygodna œścieżka prowadzi od Dworu Zieleniewskich ulicą Luzara, wzdłuż ogrodzenia Koœcioła pod wezwaniem Św.Św. Piotra i Pawła, zakręca za ogrodzeniem cmentarza w lewo i wiedzie na szczyt. Od szczytu œścieżką można udać się pod lasek Barani Dół, a następnie drogą do pętli autobusu nr 15.

Charakterystyka:

Dominująca nad Trzebinią, położona po prawej stronie drogi do Olkusza, Bożnio­wa Góra leży w obrębie Wyżyny Olkuskiej, noszącej w tym miejscu nazwę Pagórów Myślachowickich. Położone na wschód od niej wzgórza stanowią bardzo dobrą ilustra­cję skomplikowanej budowy geologicznej Trzebini.

Zlepieniec myślachowicki skała okruchowa

Podstawowym materiałem skało­twórczym jest tu permski zlepieniec myśla­chowicki (na zdjęciu powyżej), czyli konglomerat wapieni, głównie dewońskich i dolnokarbońskich, spojonych czerwonawą glinką, czyli glebą typu „terra rosa" tworzącą się w wilgotnych tropikach. Od strony północnej rozciągają się pokłady liczących 280 mln lat piaskowców arkozowych.Tu można odnajdywać okruchy skrzemieniałych pni drzew zwanych araukarytami. Opodal Krzyża Milenijnego znajduje się niewielki pokład permskich popiołów, zwanych tufitami, mających również około 260 mln lat.

Wzgórze to jest śladem po gigantycznej katastrofie, jaką był około 260 mln lat temu spływ bogatego w głazy błota z gór Krakowidów. Górę nazywa się też czasem "Czerwona".

Od położonych na wschód nieco niższych wzgórz oddziela Bożniową obecnie sucha dolina rzeki Sztoły, wycięta w zawierających galman wapieniach triasu, liczących sobie około 215 mln lat. Ich charakterystyczne czerwonawe okruchy spotykamy na drodze opodal cmentarza przy ulicy ks. hrm. M. Luzara, położonego częściowo na skałach triasowych, a częściowo na skałach jurajskich, liczących około 160 mln lat. Polne przedłużenie ulicy Luzara oddziela formację triasową od jurajskiej.

Krzyż milenijny na Bożniowej Górze

30 kwietnia 2000 r. na Górze Bożniowej wystawiono Krzyż Milenijny, spod którego można podziwiać w słoneczne dni przepiękną panoramę Trzebini, wzgórza Kowalikowa i Bartoska, Puszczę Dulowską, Górkę, grzbiet Terczyński, zame­k Tenczyn w Rudnie, Chrzanów i Jaworzno. Na dalekim planie widać pasmo Karpat od Tatr po Beskidy z kulmi­nacją Babiej Góry. Wzgórze przyciągało również miłośni­ków paralotniartwa, jednak w ostatnich latach jest ich mniej ze względu na stopniowe zarastanie zboczy wyższą roślinnością.

Dziewięćsił bezłodygowy

Rozwinęła się tu specyficzna flora. Na stokach zachodnich dominuje dziewięć­sił bezłodygowy. Tu znajduje się jedno z najbogatszych w okazy stanowisko tego gatunku. Pojawia się on także na okolicz­nych wzgórzach. Z innych roślin chronio­nych widuje się tu centurię pospolitą i goryczuszkę (goryczkę) orzęsioną. Tu i ówdzie pojawia się bezzieleniowa zara­za czerwonawa. Stokom góry w pełni lata kolorytu nadają między innymi przetacznik kłosowy, starzec jakubek i żółte nawłocie. Łącz­nie można znaleźć ponad 200 gatunków roślin kwiatowych.

 

GPS: 50°10'08.5"N 19°28'51.6"E
Zobacz to miejsce na mapie

Aktualizacja: 14.07.2021 BW